5 financiële tips die je graag zou gekregen hebben op die leeftijd

“Toen ik 19 was, deed ik tijdens de zomervakantie een studentenjob aan de kust, om een nieuwe computer en iPhone te kunnen kopen. De dag dat mijn loon werd uitbetaald, gaf ik het meteen uit. Dus toen mijn vrienden me vervolgens vroegen om een week mee te gaan kitesurfen in Marokko, had ik daar het geld niet meer voor. Jammer, want die reis was zoveel leuker geweest dan mijn nieuwe spullen. Ik had toen moeten leren om mijn prioriteiten te bepalen ...”

“Van mijn loon op mijn eerste job betaalde ik maandelijks de huur voor mijn appartement en verder gaf ik alles uit aan uitgaan en restaurantbezoekjes met mijn vrienden. Maar toen kwamen de tegenslagen ineens allemaal tegelijk: mijn gsm werd gestolen, ik ontving een belastingfactuur én de rekening voor gas en elektriciteit. Ik was 29, maar had niets gespaard, dus die bedragen kon ik niet allemaal in een keer betalen. Had ik maar naar mijn ouders geluisterd en elke maand iets opzijgezet voor onvoorziene omstandigheden …”

“Ik heb veel meegekregen van mijn ouders. Ze stonden altijd voor mij klaar en als ik geld nodig had, moest ik het maar vragen. Toen ik 18 werd, mocht ik met de auto van mijn moeder rijden. Superhandig! Maar omdat altijd alles voor mij klaarstond, had ik geen verantwoordelijkheids­gevoel ontwikkeld. Alles werd altijd voor mij geregeld. Tot ik op een dag in de auto stapte en na enkele kilometers stilviel bij gebrek aan benzine … Dus deed ik wat ik altijd deed en vroeg mijn moeder om hulp: “Kom me alsjeblief ophalen, want de auto rijdt niet meer.” Ik voelde me compleet hulpeloos, daar langs de kant van de weg. Mijn plan trekken had ik nooit geleerd.”

“De eerste jaren dat ik werkte, was ik de koning te rijk. Ik betaalde de huur van mijn appartementje en van wat overbleef, kon ik goed leven. Ik heb in elk restaurant van de stad wel eens gegeten en shopte een schoenencollectie bij elkaar om u tegen te zeggen. Sparen? Daar zou ik later wel mee beginnen. Pas toen ik een appartement wilde kopen, ontdekte ik hoe moeilijk het is om een lening te krijgen en wenste ik dat ik beter voorbereid was. Als ik vanaf mijn 22 wat vaker thuisgebleven was, of eens een paar schoenen minder had gekocht, had ik tenminste spaargeld gehad.”

“Mooie auto’s zijn altijd mijn zwakke punt geweest. Maar eigenlijk kan het niemand behalve jezelf schelen in wat voor auto je rijdt. En bovendien is de waarde van een auto zowat gehalveerd zodra je van de parking van de autoverdeler rijdt. Ik wenste dat ik op mijn 26 voor een minder dure auto gekozen had. Dan had ik meer spaargeld overgehouden om een huis te kopen of mijn eigen zaak te starten.”